Bir ülkenin bütçesinin iyi olması için öncelikle israftan kaçınılması, faiz ekonomisi yerine üretim ekonomisinin uygulanması, Milli gelirin taraftarlar ve haramzade sermaye sahipleri yerine emekçi ve üreticiye verilmesi, üretim yapan ve kâr eden işletmelerin satılması yerine kapasitelerinin artırılarak ekonomiye kazandırılması, yeni yeni istihdam alanları oluşturulması gerekir.

Ekonomiye ve istihdama katkı sağlayan kurumlar borç ödemek için satılarak üretime darbe vurulursa, ülke sigaraya bile dışa bağımlı hale getirilirse, et, ve tarım ürünleri dışarıdan alınarak kendi üreticisine verilmesi gereken destek başka ülke üreticisine verilirse; kendi insanınıza verilecek para kalmaz.

Milli gelir, ihale ve benzeri yolla faizle semizleşen para babalarına aktarılır, devlet yardımı ile toplumu sömüren kesim desteklenir ve bir de onların milyarlar ile ifade edilen borçları silinir ise bütçede hak sahiplerine ödenek kalmaz. Yolcu kapasitesi olmayan yerlere itibardan tasarruf olmaz diye  uçuş garantili hava alanları yapılırsa hayata tutunma  mücadelesi veren garibana verilecek para kalmaz.

Bir ülkede batan ekonominin nasıl düzeleceğini; bir yıllık iktidarındaki icraatı ile tüm dünyaya gösteren Merhum Erbakan Hoca'nın ekonomi modeli yerine; insanları işsiz, açlık ve borç batağına sokan Haim Nahum doktirini uygulayan ülkelerin bir gün gelir nefes alacak halleri kalmaz.