İlginç sorudur değil mi? Her bir evlat kendisine sırtını yaslayabilecek dağ gibi bir baba ister. Her bir evlat dallarında tükenmez meyveler yetişen kocaman bir ağaca benzetebileceği bir baba ister. Bu ağacın gölgesinde bir ömür onurla “bu adam benim babam” diye bağırmak ister. Her bir evlat kazandığı en küçük başarısına bile kalpten sevinebilecek bir baba ister. Her bir evlat yaptığı yanlış ne olursa olsun, ona bu konuda kızmadan, küfür, beddua etmeden yardım edebilecek bir baba ister. Baba olmaktan önce en yakın sırdaş, dost, ağabey olabilecek bir baba ister. Her bir evlat eve geldiğinde eşine, çocuklarına şiddet uygulamayan baba ister. Her bir evlat evlilik yaşına geldiğinde onu sevmediği biri ile değil, kendisinin sevdiği insanla evlendirmekle evladını mutlu edebilecek bir baba ister… Bir sözle her bir evlat dünyanın bütün güzelliklerini evladına sevgisiyle yaşatabilecek bir baba ister… Babalarla evlatlar arasında esas da kız çocuklarıyla babalar arasında çok farklı ve büyülü bir bağ oluyor. Babalar bazen kendilerinin evlatları için nasıl bir örnek olduklarını unutuyorlar. Bakalım her erkek baba olmak ister ve yahut her kendine babayım söyleyen erkek evladının bu istediklerini gerçekleştirmek için çaba gösterir mi? Maalesef, maalesef her erkek baba olmağı haketmiyor. Bakarsın bir baba alkol bağımlısı, başka biri uyuşturucu, kumar peşinde, diğeri  bunların hiç birisi ile işi olmaz, ama o da ne aile, ne evlat düşünmez.  Gününü yiyip, içip yan yatmakla geçirir, çocuğu ona yaklaşıp bir şey sormak istediğinde, yahut sevgisini babasına gösterdiğinde karşılık beklerken,  baba sevgi yerine ya küfür eder, ya da  onu duymazdan gelir. Bazı baba da var ki çocuğuyla zaman geçirmeye tembellik eder. Başka bir babaysa karısı hamile olduğunu söyledikte sevinmek yerine kızar, “gidip aldıracaksın, benim hala baba olmak fikrim yok” der. Bazı baba erkek evlatlarıyla dost, sırdaş olmağı çok sever. Böyle ilişkide büyüyen çocuklar dürüst, sevgi dolu, mütevazi, saygıdeğer insan gibi yetişirler. Bazı baba da çocuğunun istediği her şeyi yapar, istediği her şeyi alır, ama ona  asıl baba sevgisini yaşatamaz. Onun dünyasında babalık yukarıda saydıklarımdan ibaret:almak, yedirip, içirmek, dünyayı gezdirmek, çocuğun hiçbir isteğinin aksine gitmemek. Böyle babalar da kendi elleriyle çocuklarını uçurumun kenarına götürüp, onları sevgi zannettikleri uçurumdan aşağı itiyorlar… Babalık bu değil kardeşim, babalık bu değil… Babalık Yüce Yaradanın kuluna nasip ettiği öğle bir sandıktır ki, içi sevgi, merhemet, onur, qayret, namus, şeref, insanlık dolu mücefferler, incilerle dolu. Babalık evladlarına vere bileceği sevgini tartmadan, onları bir-birinden ayırmadan onlara yaşattığı huzurdur . Babalık kendi evladı olmasa bile başkasının evladına babalık yapmaktan zevk almaktır. Babalık evladına, ailesine helal ekmek getirip, onu hep beraber mutluluk içerinde yedirmektir. Babalık evladının sevgisine, evladının haklı isteğine saygısızlık etmemektir. Babalık bir başka  dünyadır, arkadaş… O dünyaya  sahip olmağı  ise her erkek beceremiyor… O dünyaya sahip çıkmak için her erkek içten çaba göstermiyor… Babalık bir başka zevkdir, arkadaş bir başka zevk… O zevkden her erkek anlamıyor… Baba olub kendini adam zanneden kişi bu zevkden anlamalı,arkadaş… Mutlaka anlamalı… Baba olmak çok zor, arkadaş, çok zor… Erkek olmaksa, erkek olmaksa çok  kolay…