Beklemek yorar insanı. Hayatta her zaman bir şeyler için bekliyoruz. Beklerken de zaman duruyor beklediğimiz anda sanki.   Her şeyin bir vakti saati var biliyoruz ama yine de kimse beklemek istemez ya da bekleyişi uzun sürsün istemez.   Kimisi sınav sonucunu bekler kimi bir doğumu kimi ise hayatının değişeceği noktayı bekler. Şiirlere konu olmuştur beklemek.   Ne demiş Necip Fazıl Kısakürek bu `Beklenen’ şiirinde;   “Ne hasta bekler sabahı, Ne taze ölüyü mezar, Ne de şeytan bir günahı, Seni beklediğim kadar.”   Sonuçta herkes bir şeyler umar hayattan ve bekler. Aslında beklentilerimizin karşılanmasını bekleriz biraz da.   Kimi şifasını bekler kimi sevincine ortak olunmasını bekler. Aslında beklentilerimiz ve beklememiz hep hayattandır.   Hayatın bize lütufta bulunmasını bekleriz çoğunlukla; bazen beklemek çare olmasa da...   Bir şeyler için kimisi yaşının dolmasını kimisi olgunlaşmayı bekler mesela.   Hayatta herkes bir şeyler bekler; iyi veya kötü. Mutlaka bir beklentisi vardır hayattan herkesin.   Ne beklenirse beklensin bir şeyler de götürür hayattan bu bekleyişler. Kiminin sabrını tüketir kimini yorar kiminin de sağlığını alır.   Zordur o yüzden her bekleyiş. Bir de nihayetine eriyorsa değer beklemeye. Baka türlü ziyandır beklentiler.   Her zaman istediğimiz gibi de olmaz ya zaten yine de umudu kaybetmemek adına beklenir.   Umuda olan inanç kaybolursa beklerken gösterilen sabrın da anlamı kalmaz bir yerden sonra.   Bazen de güzeldir beklemek; heyecan içinde olursa. Boşa çıkmayan umutların var olduğunun göstergesidir nasıl olsa. Akşam işten gelecek anne babasını bekleyen çocuk misali...   Beklemek zamanı bilemek gibidir; sürekli törpülenerek biraz biraz eksiltmektir işte.   Her bekleyiş bir şeyleri anlamlandırmaktır aslında. Daha bir değer kazanır beklenilen her neyse, daha bir anlamlıdır aslında.   Belki de bir şeylerin kıymetini bilmek için bir fırsattır beklemek. Hayatın anlamı arayanlara bir lütuf da olabilir.   “Sabır erdemdir.” denir ya hani; beklemek belki de erdeme ulaşmaktır.   Yine de bir nedeni vardır bekleyişlerin. Her bekleyiş ayrı bir yönümüzü ortaya çıkarır, ayrı bir değer katar.   Her bekleyiş bizimdir sonunda; bizim olmak istediğimiz şekil, olmak istediğimiz yer ve olmak istediğimiz zamandır aslında. Ne olmak istiyorsak onu bekleriz bir yerde.