İnsanların dünyaya gelmesi bir mucize, yaşaması ise kendi elinde olan bir şey.   Hani arabanız olur ve ona bakmak iyi kullanmak, ona yön vermek ve gideceği yere karar vermek gibi bir şey...   Hayatta tek değiştiremeyecek olduklarımız vardır.   Mesela bizi doğuran ana ve doğmamıza vesile olan baba gibi.   Meselâ aynı ana babadan doğduğumuz kardeşlerimiz gibi.   Bunları asla kağıt üzerinde değiştiremeyiz.   Ama gönüllerde değişebilir.   Meselâ annemizden, babamızdan, kardeşimizden daha çok sevdiğimiz insanlar, yaşam yolumuzda önümüze çıkarak, gönlümüze çok güzel dokunuşlar yapmış olabilir.   İşte bu kişiler insan hayatında özeldir ve kan bağı olmasa bile kan bağından daha değerlidir bizim için.   Hayatı boyunca bu tür kişilerle karşı karşıya gelmemiş insanlar vardır biliyormusunuz?   O kişiler korkak yaşarlar, ürkektirler.   Hayatta hep yara aldıkları için güvensizdirler.   Ama kime?   Tabii ki ilk önce kendilerine...   İnsan ne olursa olsun kendine şans tanımalı, buna hakkı olduğunu düşünüyorum.   Kendine güvenmeyen, kendine şans tanımayan kişiler hayatta yaşarken kendi eksenleri etrafında döner ve hep benim başıma bu nasıl geldi, niye şöyle niye böyle sorularıyla uğraşır durur.   Yaşanılan her neyse yaşanmıştır ve ondan sadece tecrübe ile faydalanılır, yoksa yaşanılan hiç bir şey için üzülmek kişiye bir şey kazandırmaz, aksine kaybettirir.   İlk önce kendini, sonra eşini dostunu ve yakın çevreni...   Birde bakarsın ki yalnız tek başına kalmışsın.   O da kendinse tabii.   İnsan kendinden çok uzaklaşmamalı, arkaya döndüğünde kendini çok çabuk yakalayabilmelidir.   O yüzden yaşadığımız olayların ve bu olayları beraber yaşadığınız kişilerin özel hayatınızı eksiltmesine orijinalliğinin bozulmasına fırsat vermeyin dostlar.   Çünkü bu dünyaya bir kere geldik, kıymetini bilip, ilk önce kendimizi sonra yol arkadaşlarımızla mutlu olmaya bakalım.   Kalın sağlıcakla...