Bir türkü sözüdür, bu cümle. “Kan damlar yüreğime; anam anam garibem” diye devam eder.   Ne Ramazanlarda eski huzur, ne de bayramlarda eski tat kaldı.   Tekne orucu tutup, dedelerimize-nenelerimize sattığımız dönemler geçeli çok oldu.   Ramazan’ın Ramazan olduğu; oruç tutanının tutmayanın birbirinden ayrılamadığı, herkesin saygıyı esas aldığı dönemler geçeli o kadar çok oldu ki..   Dedemle beraber teravihe gittiğim; sabah erkenden kalkarak bayram namazına gittiğim yıllar hayal gibi.   Köyde bayram namazı sonrası cemaatin halka şeklinde bayramlaşması hala devam ediyor mu bilmem.   Üniversite camiinde birkaç kez şahit olmuştum.   Epey zamandır oraya gitmedim. Devam ediyor mu bilmem.   Ailenin büyükleri evlerinde oturur, küçükler bayramlaşmaya giderlerdi. Yaşa göre harçlıklar verilirdi. Daha da küçükler ellerinde naylon torbalarla şeker toplamaya çıkarlardı. Kim bilir belki de Ramazan Bayramı’na, şeker bayramı denilmesinin sebebi de oydu.   Şimdi bayramların adı kaldı. Uygulama “bayram tatili” oldu. Herkes kapısını kilitleyip bir yerlere kaçıyor.   Çalışanlar için dinlenme molası oldu, bayramlarımız.   Ya çalışmayanlara-emeklilere ne demeli? Onlarda da kaçan kaçana. Bir kısmı gezmeye gidiyorlar; bir kısmı torun görmeye.. İyi de bayram ziyareti için büyükler mi gidecek küçüklerin ayağına?   Nöbet tutulan kurumlarda, bayram nöbetleri için tartışmalar oluyor. Anlayamıyorum.   İnanç sahibi olmayan (Tartışmak niyetinde değilim. Herkesin değer yargıları kendine.)  bir sürü memur, dini bayramlarda izin kullanmak istiyor.   Biraz samimiyet; biraz dürüstlük. “Ben Ramazan’a, kurbana inanmıyorum. Bu sebeple bayram yapmayayım. Nöbetleri ben tutarım” diyecek vakardan eser yok.   Mangalda kül bırakmayan diyanetimizden, hocalarımızdan ve siyasetçilerimizden bu konuda çıt çıkmıyor. Tüm hayatı boyu inançsız yaşamışları (ateist-deist), ölünce zoraki Müslüman yapmaya çalışıyoruz;  o düşüncede olanlar da seslerini çıkarmıyorlar. GEL DE AZİZ NESİN’İ ARAMA!..   Ooff, oooofffff.   Deli gönlüm, yine dellendi..   “Bozkurt bizim ünümüz; San doludur dünümüz. Erince son günümüz Bütün dirlik düs olur.   Kara Ozan söz uzun, Feryadı çok kopuzun, Bir bir andıkça gözün Kanlı kanlı yas olur...   MADEM Kİ BEN VARIM; MADEM Kİ SEN VARSIN; BAYRAMIN KUTLU OLSUN AZİZ MİLLETİM.