Bu hafta Ahilik kutlamaları vardı.   Bir sürü programlar düzenlendi etkinlikler yapıldı.   Hoş bu kadar emeğin çabanın sonucun da esnaf ve sanatkâr dertleriyle boğuşurken Ahilik Haftasıymış, oymuş buymuş ne kadar umurun da oldu buda tartışılır.   Peki, her sene Devlet tarafından yapılması emredilen ahilik kutlamaları yapılır ama Ahilik nedir?   Yıllardır esnaf ve sanatkârlar ile özleşen Ahilik kısaca iyi ahlakın, doğruluğun, kardeşliğin, yardım severliğin, misafirperverliğin, yiğitliğin ve bunlara benzer birçok güzel meziyetlerin birleştiği bir anlayış bir düzendir.   Her ne kadar Ahilik esnaf ile özleştirilse de aslın da Devlet kurumlarında çalışan her bireyin başta da siyasetçiler olmak üzere tüm ülkede ki her ferdin taşıması gereken bir meziyettir Ahilik.   Kısaca insan olan birinin dürüstlük, iyi ahlak, kardeşliğe saygı, yardım severlik, doğruluk gibi birçok güzel meziyetlere sahip olması gerekir.   Ben asıl meseleye geleyim; Ahiliği esnaf ve sanatkâr ile özleştirenler acaba ahiliğin vasıflarını esnaf ve sanatkârlar üzerin de uyguluyor mu?   Hayır.   Hadi Ahilikten vazgeçtim Ana yasanın 173. Maddesi olan “Devlet esnaf ve sanatkârı koruyucu ve destekleyici tedbirleri alır” maddesini uyguluyor mu?   Bana göre bu da hayır.   Esnaf kendi kaderine bırakılmış kredileri aşağı çekilmiş, vergi dilimlerine zam gelmiş, kullandığı mazotu, doğalgazı, elektriği, suyu başta olmak üzere kullandığı tükettiği her kalem ürüne zam gelmiş, neredeyse ürettiğini, elinde ki malını satamaz duruma gelmiştir.   Yüz yılda gelen bir salgın da bile aylarca işi yapamamış yalnız bırakılmış tabiri caizse kaderiyle baş başa kalmıştır. Devletimiz destek verse de o destek asla ve asla bir aylık masraflarını bile karşılamamıştır.   Devlete ödediği vergileriyle, yanın çalıştırdığı personeliyle ülkesine katma değer sağlayan esnaf, bakın iddia ediyorum bu kadar bir kenara itildiği unutulduğu bir dönem olmamıştır, bu kadar yalnız bırakılmamıştır.   Her zaman söylerim esnafa yapılan verilen bir şey olduğunu iddia eden biri varsa her ortamda tartışmaya konuşmaya hazırım.   Kim esnafı korumak için ya da desteklemek için ne vermiş çıksın karşım da yüzüme karşı anlatsın.   Bir esnaf kefalet kredisi vardı onu da neredeyse aldılar esnafın elinden. Limitleri aşağı çektiler kuşa çevirdiler.   Esnafın derdi ortada bunları tek tek yazmaya kalksam sayfalar yetmez.   Benim takıldığım konu, şu her sene düzenlenen Ahilik haftası kutlamaları.   Tamamen kurumlar üzerin de bir külfet bir angarya.   Esnafınsa hiç ilgi göstermediği bir kutlama.   Hani “bayram gelmiş neyime” hesabı esnaf düşmüş kendi derdine.   Ahilik haftasıymış falanmış filanmış umurların da bile değil.   Çünkü esnaf zaten ahilik felsefini en içten yaşayan bir camiadır Ahiliğin ne olduğunu çok iyi bilir.   Yazımın başında ne dedim “Ahilik felsefi bir ülkenin her ferdin de olması gerek bir anlayıştır.”   Bu nedenle Ahilik haftası kutlamalarını, etkinliklerini Ahiliği yüreklerin de yaşan esnafın, meslek kuruluşlarının için değil de mesela mecliste yapsak.   Meclisteki siyasilere Ahiliği anlatsak en başta kardeşliği öğretsek, saygıyı öğretsek, doğruluğu öğretsek, yardım severliği öğretsek daha iyi olmaz mı?   En azından eşitliği öğretsek, kendileri yüzbinlerce lira maaş alırken, dört yıl vekillik yapıp emekli olduktan sonra bir bağ kurlunun neredeyse on katı emekli maaşı almalarının ahiliğe yakışmayan bir davranış olduğunu anlatsak nasıl olur?    Hiç kimse kusura bakmasın.   Eğer bir ülkede emeklisi, esnafı, asgari ücretlisi ya da memuru halinden memnun değilse! Ahiliği öğrenmesi gerekenler o ülkenin siyasetçileri yöneticileridir.   Esnaf Ahiliğin ne demek olduğunu çok iyi biliyor. Asıl bilmeyenlerin Ahiliği öğrenmesi gerekir.   Bu yüzden her sene Ahilik etkinlikleri esnaftan teşkilatlarından alın verin meclise.