Son zamanlarda neredeyse her gün televizyonlarda sosyal medyada haberler de şiddet görüntüleri görüyoruz. Yan baktın diye birbirlerini bıçaklamadan tutun, yol vermedin diye sopayla birbirlerine saldırandan çıkın. Sokakta şiddet, yolda şiddet, aile arasında şiddet, komşular arasında şiddet, okullar da şiddet, hastanelerde şiddet hatta çocuklar arasın da şiddet. Yunus Emre’nin “Yaratılanı severim yaratan ötürü” Mevlana’nın “Kim olursan ol, yine gel! Putperest olsan da yine gel! Bu bizim dergâhımız ümitsizlik dergâhı değildir. Yüz kere tövbeni bozmuş olsan da yine gel” Dediği; insanların dinini düşüncesini ırkını gözetmeksizin sevmeyi öğreten, kapısına gelen düşman bile olsa ağırlayan, hoş görü sabır anlayış sevgi saygı tahammül; ne oldu da bizim toplumumuzda bitti tükendi? İnsanlarımız neden bu kadar sabırsız oldu, anlayışsız oldu, sevgisiz oldu? Kendi gibi düşünmeyenleri, kendi gibi inanmayanları sanki düşmanları gibi görmeye başladı? İnanın sokakta gezen birçok insan pimi çekilmiş bir bomba gibi, sanki her an bir yerde patlayacaklar. Tamam, zor bir süreç geçirdik geçirmeye devam ediyoruz, önce salgın illeti peşine gelen ekonomik krizler insanların dengesini bozdu ama bizim toplumumuz ilk defa krizler yaşamıyor ki! Ekonomik krizler siyasi krizler darbeler neler gördü bu toplum neler! Lakin böyle bir şiddete tanık olmadık hiç. Okul basan veliler, doktor döven hasta yakınları, eşini katledenler, hiç tanımadığı bir taksiciyi arkasından vuranlar, tek işi harçlığını kazanıp okulunu bitirmek olan ve bunun için kuryelik yapan bir genci bıçaklayarak öldürenler, yol vermedin diye silahını çekip diğer aracının şoförünü vuranlar, toplu taşımada hasta yaşlı bir adama saldıran baba oğullar, akran şiddeti uygulayanlar, say say bitmiyor. Bir kadın yada bir çocuk bırakın farklı bir yerde kendi mahallesinde bile rahat gezemez duruma geldi. Bir erkek bile gece tek başına sokakta gezse tedirgin olur. Biri önümü mü keser? Bir bağımlı bıçak mı çeker diye. Hatta bırakın hepsini, yolda tanımadığı bir adama selam bile vermeye çekinir. Nedenini tam olarak bilmiyorum. Ama örf ve adetlerine bağlı büyüklerine saygı küçüklerine saygı besleyen, Cennet annelerin ayaklarının altında diyerek kadına önem veren, empati yapmasını bilen, sabır en iyi ilaçtır diyen toplum gitti. Yerine tahammülü kalmayan, büyüğünü küçüğünü bilmeyen, kadına gereken önemi vermeyen, sabrı kalmayan, sevgisi saygısı tükenmiş, hoşgörüsü bitmiş bir toplum olduk neredeyse. Dediğim neden böyle olduk bilmiyorum. Ekonomik kriz deyin, geçim sıkıntısı deyin, tek dişi kalmış medeniyetin sonuçları deyin ne derseniz deyin ama iyiye gitmiyoruz. Umarım ülkemizi idare edenler konuya hassasiyet gösterir ve bu durumun nedenlerini biran önce bulunur. Önceden yeraltı örgütlerinin silahlı çatışmalarını görürdük bilirdik. Şimdiyse herkes birbiriyle çatışmak için bahane arıyor. İşte en son Rize’de iki şoför arasın da çıkan tartışmada biri silahını çekti diğerini gözünü kırpmadan vurdu hayattan kopardı. Ne diyelim Allah sonumuzu hayırlı eylesin.