Kapitalist sistemin bizlere dayattığı bir anneler gününü geride bıraktık. Anne denilince aklımıza; sevgi, şefkat, merhamet, özveri ve fedakarlık gibi güzellikler gelir. Anne; hayat sebebi, iffet, namus, huzur, mutluluk ve saadetin kaynağı ve tüm güzelliklerin merkezidir. Ne var ki, günümüzde bu kutsallıklardan nerede ise tamamen soyutlanmış, bu güzellikler yerine  dünyevi format yüklenmiş, huzuru aile saadeti yerine başka yerlerde arayan anne modeli ile karşı karşıyayız. * Ticari gelir için bedeni reklam malzemesi olarak kullanılan, * Moda denen çağdaş esaretin kölesi haline getirilmiş, * İş yerinde patron veya amirleri ile evde aile fertleri arasında kalmış, * İş yerinde işlerine, evde aile fertlerinin ihtiyaçlarına odaklanarak iki cendere arasına sıkışmış, *  Çocuklarının dersleri ve mutfakta tencere tava arasında zamanla savaşan,  * Hepsine yetişemediği için mutsuz, huzursuz ve bazen gergin, * Baba erkil bir ortamda toplumun kültür birikimi ile köşeye sıkışmış, ev ve iş yeri arasında bunalmış, zamanla hırçınlaşan, kırıcı olabilen anneliğin şefkat duygusundan kopabilen, Bir Anne modeli ile karşılaşıyoruz ve bu günümüz insanının eseri. Annemiz hakkında ne kadar fedakarlık yaparsak yapalım geriye dönüp baktığımda ona karşı görevimizi tam olarak yapabildiğimizi söyleyemeyiz. Anneler için ne yapılsa onların hakları asla ödenemez. Varlığımızın en kutsallarından olan annelerimize hak ettikleri önem ve değerin bir an önce kazandırılması, reklam aracı olmaktan kurtarılmaları ve hakiki anlamda özgürlüğe kavuşturulmaları dua ve dileklerimle.